Aries - marka o ugruntowanej pozycji na rynku, znana z charakterystycznych hoteli w górskich miejscowościach. Obiektów głęboko zakorzenionych w lokalnej tradycji i kulturze, związanych z historią regionu. Wystarczy wspomnieć o wyjątkowej przeszłości obiektu mieszczącego się w Zakopanem, czyli kultowego Domu Turysty PTTK, będącego niegdyś znakiem rozpoznawczym nie tylko architektury zakopiańskiej, ale także celem podróży wielu pokoleń turystów. Utrzymany w stylistyce górskich schronisk, Dom Turysty PTTK odegrał ważną rolę w lokalnej kulturze z jeszcze jednego powodu. Oprócz nazwisk znanych architektów, udział w tworzeniu tego miejsca wzięli znakomici zakopiańscy artyści-plastycy oraz rzeźbiarze. Warto przytoczyć takie nazwiska jak Kenar, Hasior, czy Pecuch, aby wyobrazić sobie skalę przedsięwzięcia, jakim było powstanie Domu Turysty. Nie mniej ważna jest rola, jaką od początku swego istnienia pełnił obiekt – oprócz tej naturalnej, turystycznej, czyli miejsca w którym spotykali się tatrzańscy zapaleńcy i prawdziwi miłośnicy gór, Dom Turysty był również ostoją wszelkich form sztuki – tutaj działała księgarnia z lokalnymi wydawnictwami, galeria sztuki Pegaz, a występy dawał ówczesny Kabaret Zaskroniec. Także tutaj swoją działalność prowadził ówczesny Klub Międzynarodowej Prasy i Książki – przodek dzisiejszego EMPIKU, a także odbywały się Konfrontacje Kabaretowe o Złoty Róg Kozicy. No właśnie. Przyjrzyjmy się kawiarence MPiKu. Było to miejsce niezwykłe - gdzie przy kawie, w olbrzymich, wygodnych fotelach, można było poczytać gazety, nawet te zagraniczne, niedostępne wówczas w żadnym innym miejscu. To tutaj, w siwych oparach dymu papierosowego, odbywały się nigdy nie kończące się dyskusje o życiu, górach, sztuce i nie tylko.
Wyjątkowa architektura – interpretacja stylu zakopiańskiego z lat 50.
Na czym polegał właściwie fenomen Domu Turysty? Ówczesnych, jak i dzisiejszych turystów zachwycał przede wszystkim imponującą architekturą. Wyraźnie nawiązującą do siostrzanych schronisk górskich np. Schroniska Murowaniec, odważnie łączył w sobie elementy tradycyjnie kojarzone z Podhalem, z tym, co w lokalnej zabudowie pojawiło się dopiero pierwszy raz. Obiekt został zaprojektowany w 1951 roku przez ówczesnych profesorów Politechniki Wrocławskiej, architektów Zbigniewa Kupca i Tadeusza Brzozę, i co ważne, uzyskał I nagrodę w konkursie architektonicznym SARP. W oparciu o projekt konkursowy przygotowano projekt realizacyjny, projekt wnętrz i sprawowano nadzór nad całością. Dom Turysty stał się tym sposobem charakterystycznym przedstawicielem stylu nowozakopiańskiego. Mógł poszczycić się rozwiązaniem unikatowym na skalę całej Europy. Posiadał wówczas największy dach kryty gontem, którego powierzchnia to niebagatelne 6000m2. Przede wszystkim był to obiekt noclegowy i jak na ówczesne czasy, bardzo nowoczesny. W 84 pokojach można było zakwaterować łącznie około 320 osób. Najliczniejszy był 24-osobowy pokój z piętrowymi łóżkami, ale były też 4 ekskluzywne apartamenty z łazienkami. Obiekt oddano do użytku w 1958r., a już w latach 60-tych XX w. stał się jednym z najważniejszych miejsc na mapie Zakopanego, centrum kulturalnym miasta. Miejscem, gdzie spotykała się zakopiańska bohema; gdzie organizowano wykłady i spotkania z ludźmi nauki i sztuki, także pokazy slajdów z niezwykłych, górskich wędrówek.
Stare przez próg z nowym
Oto, jak znakomita historia i pielęgnowane tradycje stały się początkiem istnienia dzisiejszego Hotelu Aries, który dziś z dumą cieszy się uznaniem wśród Gości nie tylko z Polski, ale także zyskuje pozytywne opinie wśród Gości ze Stanów Zjednoczonych, Emiratów Arabskich, czy naszych słowackich i czeskich sąsiadów. Obiekt, który każdego dnia kontynuuje swoje znakomite tradycje zachwyca nietuzinkowymi wnętrzami, które doskonale komponuję motywy górskie z tatrzańskimi. Surowy metal, naturalne skóry, drewno oraz liczne detale nawiązujące do podhalańskiej sztuki to część inspirującej filozofii, która jest kontynuowana każdego dnia.
